Λάθος κατεύθυνση.

ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ του, όχι προς τον λαό, αλλά προς τους ηγέτες της ευρωζώνης και του κόσμου (Γιούνκερ, Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα) ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών βρήκε ένθερμη υποστήριξη στα μέτρα που σχεδιάζει. Είναι στη σωστή κατεύθυνση, είπαν όλοι. Μπράβο στον θαρραλέο ηγέτη που ανέλαβε το πολιτικό κόστος. Κατ' επιταγή των Βρυξελλών και υπό την απειλή των αγορών, η Ελλάδα, επιτέλους, πειθαρχεί. Στο Σύμφωνο Σταθερότητας, βέβαια. Αρχίζει (μόλις αρχίζει) να ανακτά τη χαμένη τιμή της. Μόνο με την αυστηρή εφαρμογή των μέτρων, όμως, θα αποδείξει την αξιοπιστία της.

Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ επιχείρηση του πρωθυπουργού, για την αντιμετώπιση της κρίσης, στέφθηκε από επιτυχία. Αλλαξε το κλίμα. Το κλίμα που δημιούργησαν οι πολέμιοι του ευρώ, έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και στο εκτός ευρωομάδας εσωτερικό της. Προσθέστε και τον εμφύλιο εντός της ευρωομάδας, υπό την ηγεσία του γερμανικού εγωισμού (όπως τον χαρακτήρισε ο Pierre-Antoine Delhommais, στη «Le Monde», 21-22 Φεβρ. 2010) εναντίον των χωρών με μεγαλύτερο έλλειμμα - και πρωτίστως της Ελλάδας. Με τη βοήθεια του ελληνικού αυτομαστιγώματος και από τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου (που προσπάθησε έτσι και με άλλες αυτοαναφορικές προτάσεις να πείσει για την ειλικρίνειά του) και την εκμετάλλευσή του από μερίδα του ξένου τύπου - αλλά και από σχολιαστές των ελληνικών ΜΜΕ...

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ τα μέτρα, για τη χρηματοδότηση της οικονομίας μας, επειδή επιβάλλονται από τις Βρυξέλλες και τις αγορές. Τα υιοθέτησε η κυβέρνηση, παρά τις αντίθετες προεκλογικές υποσχέσεις της, τις προγραμματικές δηλώσεις και την «ιδεολογία» της. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Κατάσταση ανάγκης. Τα μέτρα, περικοπή εισοδημάτων (αντί του νεοδημοκρατικού παγώματος), έμμεσοι φόροι, δεν είναι μόνο αντιλαϊκά. Είναι αντιδημοκρατικά. Το κόστος τους δεν είναι πολιτικό για την κυβέρνηση. Είναι δημοκρατικό. Η εκλεγείσα κυβέρνηση υποχρεώνεται να λάβει μέτρα στα οποία δεν πιστεύει -και σωστά δεν πιστεύει- με έξωθεν εντολές και υπό το κράτος απειλών. Διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό στην Ελλάδα. Προκαλεί αναμενόμενες εκρήξεις. Επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση. Και καταφεύγει στα χημικά όπλα του κ. Χρυσοχοΐδη (είχε υποσχεθεί ότι θα τα καταργήσει) για να προστατεύσει τους πολίτες που διαμαρτύρονται.

ΤΟ ΚΑΚΟ είναι ότι τα μέτρα που επιβάλλονται, λαμβάνονται και επικροτούνται είναι σε λάθος κατεύθυνση. Και το ξέρουν όλοι. Δεν είναι μόνο οι νομπελίστες οικονομολόγοι που το διακηρύσσουν. Είναι στοιχειώδης οικονομική λογική ότι σε περίοδο ύφεσης, όταν ιδίως δεν έχεις τη δυνατότητα υποτίμησης και καθορισμού των επιτοκίων, η περικοπή των δαπανών, η περιστολή της ζήτησης, η αύξηση των φόρων, ιδίως των έμμεσων, φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η ΕΛΠΙΔΑ μας ήταν ότι οι διπλωματικές ικανότητες του κ. Παπανδρέου θα έπειθαν τους εταίρους μας, ιδίως στο εσωτερικό της ευρωομάδας, και μέσω αυτών τις αγορές, ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν μπορεί να οδηγεί σε ύφεση. Πέτυχε ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας πρωθυπουργός να αλλάξει το κλίμα. Απέτυχε, όμως, να πείσει τους εταίρους για το αυτονόητο και τη μόνη πραγματική άμυνα του ευρώ. Την ευρωπαϊκή συνοχή και αλληλεγγύη.

ΤΑ ΜΕΤΡΑ είναι σε λάθος κατεύθυνση διότι η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, σε περίοδο ύφεσης, υπό την κυριαρχία του γερμανικού εγωισμού (βλ. άρθρο του γερμανού υπουργού Οικονομικών στους «Financial Times» - FT.com 12 Μαρτίου 2010), είναι αντιοικονομική και αντιδημοκρατική. «Αντιλαμβάνομαι -λέει ο κ. Σόιμπλε- ότι μεγάλη πολιτική αντίσταση πρέπει να καμφθεί». Αυτή η αντίσταση, όμως, είναι δημοκρατική αντίσταση. Και δεν κάμπτεται ούτε με ασφυξιογόνα ούτε με τις ποινές που προτείνει ο κ. Σόιμπλε, ξεχνώντας ότι στις δημοκρατίες οι λαοί τιμωρούν, δεν τιμωρούνται. Η έξωθεν τιμωρία τους είναι πάντα σε λάθος κατεύθυνση.

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ