Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Πολίτες δεύτερης κατηγορίας


Όταν ένας θρησκευτικός ηγέτης φθάνει στο σημείο να πει πως, «Αντιμετωπιζόμαστε σαν να είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην Τουρκία και δεν νιώθουμε ότι απολαύουμε των πλήρων δικαιωμάτων μας ως Τούρκοι πολίτες» και επίσης αναφέρει ότι, «προτιμούμε να μείνουμε εδώ ακόμη και σταυρωμένοι καμιά φορά. Διότι το Ευαγγέλιο μας παραδίδει όχι μόνο να πιστεύουμε στον Χριστό, αλλά και να υποφέρουμε γι΄ Αυτόν», τότε προκύπτει σοβαρό ζήτημα.



Τις παραπάνω δηλώσεις έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε συνέντευξη του στο αμερικανικό δίκτυο CΒS. Αναμφισβήτητα, ο κ. Βαρθολομαίος είναι ένας άνθρωπος που τόσο λόγω της θέσης του, όσο και της φύσης του είναι προσεχτικός στα λόγια του. Συνεπώς, στην γείτονα χώρα υπάρχει πρόβλημα και είναι υπαρκτό.


Και το πρόβλημα μεγεθύνεται με τα εμπρηστικά σχόλια του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου όταν δηλώνει, «ότι είναι λόγια που ειπώθηκαν εκ παραδρομής».



Ξεκάθαρα, μια αγορά σχεδόν ογδόντα εκατομμυρίων κατοίκων, όπως η τουρκική, είναι σημαντική για την ευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Όμως αυτό από μόνο του, δεν δίνει άλλοθι στις κοινωνικές και θρησκευτικές ανισότητες που επικρατούν στην Τουρκία.


Η ευρωπαϊκή ένωση δεν είναι μόνο μια επιχειρηματική ένωση, ώστε να αγνοεί την κατάσταση αυτή. Χρειάζεται να λάβει σοβαρά υπόψη της, πως στην γείτονα χώρα υπάρχει ένα στρατιωτικό καθεστώς που αποφασίζει για τις τύχες των πολιτών.


Η πλειοψηφία του τουρκικού λαού δοκιμάζεται καθημερινά. Η αλήθεια είναι πως λίγοι είναι αυτοί που απολαμβάνουν τα «δώρα» της κεντρικής εξουσίας, καθώς οι περισσότεροι έχουν να αντιμετωπίσουν την αυστηρότητα του καθεστώτος και την οικονομική ανέχεια.



Προτιμότερο είναι λοιπόν, μια πλούσια και δημοκρατική Τουρκία όπου θα μπορώ επιπλέον να παρέχω τα προϊόντα μου, παρά χαμηλόμισθοι Τούρκοι εργάτες που θα μου δίνουν χαμηλό κόστος παραγωγής για να προσφέρω ακριβά στην ήδη κορεσμένη ευρωπαϊκή αγορά.



Σίγουρα, τα φθηνά τουρκικά εργατικά χέρια είναι βούτυρο στο ψωμί των δοκιμαζομένων ευρωπαϊκών αγορών. Από την άλλη όμως, εάν κάθε Τούρκος πολίτης είχε αγοραστική δύναμη ανταγωνιστική των Ευρωπαίων πολιτών και απολάμβαναν όλοι ίσα δικαιώματα, όπως οφείλεται σε μια δημοκρατική κοινωνία, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα για όλους. Και οι ευρωπαϊκές χώρες θα είχαν μια κερδοφόρο αγορά να απευθυνθούν και οι Τούρκοι πολίτες θα είχαν τις ελευθερίες εκείνες που θα τους παρείχαν πρόσβαση στα αγαθά κάθε μορφής που προσφέρει μια δημοκρατική κοινωνία.



Για το καλό λοιπόν, τόσο της Τουρκίας, όσο και των Ευρωπαϊκών χωρών, προτιμότερο θα ήταν να πάψει η Ευρωπαϊκή Ένωση να αγνοεί την κατάσταση που επικρατεί στην γείτονα χώρα. Δεν επιτρέπεται κανένας Τούρκος και πολύ περισσότερο ένας θρησκευτικός ηγέτης να νιώθει πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Η προσφορά της χώρας θα μπορούσε να ήταν μεγάλη, αλλά αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες καθώς και η τούρκική εξουσία με την στάση τους φαίνεται πως λειτουργούν αντίθετα ακόμη και των ίδιων τους των συμφερόντων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: