Εφυγε από τη ζωή ο Πάνος Γλυκοφρύδης

Ο Πάνος Γλυκοφρύδης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς κινηματογραφικούς σκηνοθέτες της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς και αγαπημένος δάσκαλος πολλών νεότερων ομοτέχνων του.
Το βράδυ της Κυριακής, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 80 ετών, ταλαιπωρημένος από χρόνια προβλήματα υγείας. «Ο Πάνος Γλυκοφρύδης με τη ζωή του, το έργο και τη δράση του, υπήρξε ένα πρότυπο ανθρώπου που οι αρετές του σπανίζουν διαρκώς στις μέρες μας», ανέφερε σε σχετική ανακοίνωσή της η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών.
Εφυγε από τη ζωή ο Πάνος Γλυκοφρύδης

Ο δημιουργός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου και κινηματογραφική πρακτική στο Παρίσι. Αρχικά, συνεργάστηκε με τον δάσκαλό του Γρηγόρη Γρηγορίου, τον Βασίλη Γεωργιάδη και τον Ντίμη Δαδήρα ως βοηθός σκηνοθέτης.

Το 1959 γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Δουλειές με φούντες», ενώ δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε η πολύχρονη και γόνιμη συνεργασία του με τον Θανάση Βέγγο, η οποία χάρισε στον ελληνικό κινηματογράφο μια σειρά από κλασικές κωμωδίες - από τα «Ζήτω η τρέλα» και «Είναι ένας τρελός, τρελός Βέγγος» ως τα «Δικτάτωρ καλεί Θανάση» και «Το μεγάλο κανόνι».

Κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας, γύρισε συνολικά 21 ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους. Η πιο σημαντική ανάμεσά τους είναι το δράμα «Με τη λάμψη στα μάτια» (1966), που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για δύο λόγους: ως ταινία-σύμβολο της παθητικής αντίστασης του ελληνικού λαού στα χρόνια της Κατοχής αλλά και ως ορόσημο που σηματοδότησε τη στροφή του ελληνικού κινηματογράφου από το εμπορικό μελόδραμα σε πιο ώριμα δραματουργικά μονοπάτια με αδρά σκιαγραφημένους στη σεναριακή βάση τους χαρακτήρες, χωρίς φυσικά, να χάνουν τις λαϊκές ρίζες τους.

Το φιλμ βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τρία βραβεία (Κρατικά Βραβεία Ποιότητας σεναρίου, μουσικής και Α’ ανδρικού ρόλου) και απέσπασε το Α’ Κρατικό Βραβείο του υπουργείου Βιομηχανίας. Αργότερα προβλήθηκε, ως ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά κινηματογραφικά έργα, στο πλαίσιο δύο μεγάλων αναδρομικών εκδηλώσεων που οργάνωσαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης το 1993 και το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι το 1995.

Στο έργο του Πάνου Γλυκοφρύδη ξεχωριστή θέση κατέχει επίσης η ταινία εποχής «Η δίκη των δικαστών» (1974), με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, η οποία αποτελεί μία από τις λίγες σοβαρές απόπειρες του ελληνικού κινηματογράφου να προσεγγίσει θέματα της νεότερης ιστορίας μας (όπως και το ασπρόμαυρο δράμα «Πολύ αργά για δάκρυα» το 1969 με τους Μαίρη Χρονοπούλου και Γιώργο Φούντα).

Η κηδεία του Πάνου Γλυκοφρύδη γίνεται σήμερα στις 4.30 μ.μ. στο Νεκροταφείο της Καισαριανής, της γειτονιάς όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Στο θέατρο και στην TV

Εκτός από τις σημαντικές κινηματογραφικές ταινίες του στις οποίες επικέντρωσε τη δραστηριότητά του και ως σεναριογράφος, ο Γλυκοφρύδης σκηνοθέτησε, επίσης, πολλές θεατρικές παραστάσεις καθώς και τηλεοπτικές σειρές που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία («Γιάννης και Μαρία» -με τους Ηλία Γιαννίτσο και Πέμη Ζούνη- «Οι συμμαθήτριες», «Στέλλα Βιολάντη», «Το γελοίον του πράγματος» κ.ά.). Ο ίδιος δίδαξε επί σειρά ετών σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου, ενώ διετέλεσε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, μέλος των διοικητικών συμβουλίων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφο και του Αρματος Θέσπιδος, μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Ηπειρωτικού Θεάτρου και του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας. Η τελευταία του ταινία ήταν τα «Παιδιά του ονείρου» το 1993.

* Με τον Βέγγο
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης και ο Θανάσης Βέγγος γύρισαν 12 ταινίες. Από τους ηθοποιούς που συνέδεσαν το όνομά τους με τα δράματά του ήταν και ο Γιώργος Φούντας («Με τη λάμψη στα μάτια», «Πολύ αργά για δάκρυα»).

ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ

ΕΘΝΟΣ