Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Με Αφορμή την Απώλεια του Lawrence Klein.






Πριν λίγες μέρες έφυγε από την ζωή ένας πραγματικά μεγάλος οικονομολόγος, ο Lawrence Klein, του οποίου τα μακροοικονομικά και οικονομετρικά μοντέλα συστήματος πολλαπλών εξισώσεων ήταν το must των φοιτητικών μου χρόνων για να γίνεις ένας καλά καταρτισμένος επαγγελματίας οικονομολόγος.


Ο καθηγητής Mario Rizzo του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης που συνεχίζει την παράδοση των Νέων Αυστριακών Οικονομικών από τον Hayek έως τον Kirzner στο NYU διευθύνει το Colloquium: Market Institutions and Economic Processes http://thinkmarkets.wordpress.com/ Think Markets, A blog of the NYU Colloquium on Market Institutions and Economic Processes.

Μου είναι αδύνατον να ξεχάσω μετά από είκοσι χρόνια πόση επιρροή και επίδραση μπορεί να σου ασκήσει ένα τόσο δυνατό εργαστήριο ιδεών, γνώσης και εμπειρικού ελέγχου των οικονομικών θεωριών και προτάσεων οικονομικής πολιτικής όπως αυτό του NYU που επί σειρά δεκαετιών λειτουργεί με την πιο αυστηρή μεθοδολογία και το πιο απαιτητικό επίπεδο γνώσεων για να λάβεις μέρος έστω και σε μία συνεδρία του.

Οι μεταπτυχιακοί του προετοιμάζονται εντατικά κάθε εβδομάδα πριν την Παρασκευή των συνεδριάσεων για να είναι ικανοί discussants αλλά και μήνες πριν για να τους επιτραπεί να μπουν στην δοκιμασία να παρουσιάσουν μία δική τους εργασία.


Οι προσκεκλημένοι ομιλητές, καθηγητές και ερευνητές υψηλού επιπέδου, είναι απαράμιλλοι του βιβλιογραφικού πλούτου που παραθέτουν δια την σύλληψη του εύρους και της σημασίας των αντιπαραθέσεων αλλά και του ερευνητικού βάθους του υπό εξέταση αντικειμένου με πλήρη εμπειρικό έλεγχο των πιο σύγχρονων εργαλείων της οικονομικής ανάλυσης, των μαθηματικών, της στατιστικής και φυσικά της οικονομετρίας.

Στο blog του Colloquium για την απώλεια του Lawrence Klein αξίζει να δείτε το άρθρο του καθηγητή Richard M. Ebeling "Lawrence Klein: Keynesian Economist Who Wanted to Sidestep the Constitution"

http://thinkmarkets.wordpress.com/2013/10/24/lawrence-klein-keynesian-economist-who-wanted-to-sidestep-the-constitution/

Με αφορμή την απώλεια του Lawrence Klein θα ήθελα να σας παρουσιάσω ακροθιγώς κάποια σημεία της δικής μου εργασίας για τους σοσιαλιστές οικονομολόγους που γίνανε Κεϋνσιανοί.

Δεν σημαίνει βέβαια αυτό ότι μεγάλοι Κεϋνσιανοί που υπήγαγαν την αρχή της ενεργού ζητήσεως στη μεγαλειώδη νεοκλασική σύνθεση του IS-LM ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Αυτοί είναι οι καθεαυτοί Κεϋνσιανοί που κράτησαν και ανέπτυξαν την αρχική ιδέα του Keynes της διαχείρισης της effective demand δια της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία αφήνοντας όμως τον κύριο ρόλο λειτουργίας του οικονομικού συστήματος στις ελεύθερες και ανεμπόδιστες αγορές.


Αντίθετα όπως εξηγώ παρακάτω οι σοσιαλιστές οικονομολόγοι που γίνανε Κεϋνσιανοί αλλοίωσαν τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα του Κεϋνσιανισμού με αποτέλεσμα την φαλκίδευση του καπιταλισμού, τον σαφέστατο περιορισμό του ρόλου των αγορών και την μονοβαρή διόγκωση της μικτής οικονομίας υπέρ ενός συνεχώς διασταλτικού κράτους που αποτυγχάνει σε όλα και μάλιστα προσομοιάζοντας στις αποτυχίες του όλο και περισσότερο στο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού (Real Socialism).


Ο Klein παρά την μείζονα συμβολή του παραιτήθηκε από σύμβουλος του Κάρτερ διότι νεότατος ήταν μέλος του ΚΚ Αμερικής.

Και άλλα πολλά που ελάχιστοι γνωρίζουν.

Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για το οποίο μαζεύω δεδομένα για δημοσίευση παρόμοια με αυτή του Dan Klein για την Ιδεολογική Μετακίνηση-Μετατόπιση των Μεγάλων Οικονομολόγων που βραβεύτηκαν με το Νόμπελ

http://econjwatch.org/articles/the-ideological-migration-of-the-economics-laureates-introduction-and-overview

για την οποία δημοσίευση με κατέστησε ενήμερο ο καθηγητής και φίλος μου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Γρηγόρης Σιουρούνης, παρά το γεγονός ότι γνωρίζω τον Dan χρόνια πριν από το Institute for Humane Studies του George Mason University και παρακολουθώ την δουλειά του και το περιοδικό που διευθύνει το Econ Journal Watch αλλά είναι τόσο φρέσκια δημοσίευση που μόνον ο Γρηγόρης με τον ιδιαίτερο και τόσο εκπληκτικό του ζήλο να παρακολουθεί ότι καινούργιο και αξιόλογο βγαίνει στην καθαρή επιστήμη μας, θα μπορούσε να το ξέρει πρώτος μόνον αυτός!


Αλλά η δική μου εργασία είναι άλλου είδους και θα διερευνά τις σοσιαλιστικές καταβολές των πιο διάσημων και βραβευμένων με το Νόμπελ Κεϋνσιανών Οικονομολόγων.

Αλλά όταν λέω σοσιαλιστικές καταβολές δεν εννοώ American Liberals δηλαδή Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες αλλά βαθιές σοσιαλιστικές ρίζες με μαρξιστικούς όρους ανάλυσης.

Και μέχρι τώρα έχω βρει αρκετούς και ειδικά στον χώρο που αποκαλούμε Radical Keynesians.

Ελπίζω να έχει ενδιαφέρον η εργασία μου για να μπορέσω να δείξω και να ισχυριστώ ότι για αρκετούς διάσημους οικονομολόγους και μάλιστα μερικούς νομπελίστες, ο Κευνσιανισμός ήταν το επαγγελματικό τους αποκούμπι και η θεωρητική τους αλλά και η ιδεολογική τους παρηγοριά από την πλήρη αποτυχία οποιουδήποτε είδους σοσιαλισμού και δη μαρξιστικού τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη.

Και το αναλύω καθαρά ότι όλοι αυτοί οι οικονομολόγοι αν δεν ήταν ο Κεϋνσιανισμός και η Μικτή Οικονομία θα είχαν μείνει ολοκληρωτικά ανεπάγγελτοι και περιθωριοποιημένοι, χαραμίζοντας αποκαρδιωτικά την αναμφισβήτητη ευφυΐα τους και το εξαιρετικό ταλέντο τους.

Παρ' ότι ο Κεϋνσιανισμός και η Μικτή Οικονομία δεν παρήχθη από τους σοσιαλιστές οικονομολόγους αλλά από έναν κατεξοχήν οικονομολόγο των αγορών, τον John Maynard Keynes, τελικά κατέληξε το Κεϋνσιανό Όχημα της Μικτής Οικονομίας του Καπιταλισμού να γίνει ο Σωτήριος Παράδεισος των Σοσιαλιστών Οικονομολόγων, με αποτέλεσμα ο Καπιταλισμός και η Μικτή Οικονομία κάτω από την επίδραση τους να γίνει πολύ περισσότερο στις μέρες μας Κρατικός, Παρεμβατικός και Σχεδιαστικός Καπιταλισμός.

Άρα το πιο αποτυχημένο είδος καπιταλισμού.

Οι πρώην σοσιαλιστές οικονομολόγοι και νυν κατά μέρος που τους βολεύει, Κεϋνσιανοί, μετά την αποτυχία των σοσιαλιστικών τους οραμάτων, μηχανεύονται παντιοτρόπως την υπονόμευση και την διάβρωση του καπιταλισμού, ενσωματώνοντας στην λειτουργία του τους πιο ασύμβατους και αντιπαραγωγικούς μηχανισμούς και θεσμούς (π.χ. προοδευτική φορολογία) που καταστρέφουν την δύναμη του καπιταλισμού να δημιουργεί πλούτο και να τον διαχέει κάνοντας τα αγαθά που παράγει πιο ποιοτικά τεχνολογικά και πιο προσιτά στις μεγάλες καταναλωτικές μάζες με την μείωση των τιμών δια του ανταγωνισμού και της μείωσης του μέσου κόστους της παραγωγής δια της καινοτομίας.

Για όποιον λοιπόν έχει διαβάσει την Γενική Θεωρία του Κέϋνς δεν υπάρχει ίχνος ανάλυσης για την αναδιανεμητική δικαιοσύνη, την προοδευτική φορολογία, την κοινωνική σύνταξη και την κοινωνική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το πιο τελευταία πολύ sic το περιβόητο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

Αντίθετα γι' αυτό το περιβόητο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα βρει κανείς την υποστήριξη του τόσο από τον Hayek όσο και από τον Friedman αλλά με τρόπο πολύ διαφορετικό από αυτό που προτείνεται σήμερα χύδην από τους πατερναλιστές πολιτικούς δεξιάς και αριστεράς και ιδίως του λαϊκιστικού συρμού.

Αντίθετα οι Radical Keynesians από την Joan Robinson μέχρι τον Joseph Stiglitz υποστηρίζουν όλα αυτά τα ιδιαιτέρως αναδιανεμητικά και υπέρ της συλλογικής ασφάλισης της κοινωνίας ώστε δια της επιρροής τους εφαρμόζουν στον καπιταλισμό ερήμην του Keynes αλλά προς χάριν και μόνον των σοσιαλιστικών πεποιθήσεων τους που ενώ έχουν χρεοκοπήσει θεωρητικά και πρακτικά, ακόμη πιστεύουν ότι χρησιμοποιώντας τον Κεϋνσιανισμό ως το κυρίαρχο ιδεολογικό τους αποκούμπι μπορεί και πάλι να καταστεί έστω και καταχρηστικά το βασικό εργαλείο του σχεδιασμού της οικονομίας και της κοινωνίας.


Με αυτούς φυσικά ως πρωταγωνιστές και κυρίαρχους γιατί με βάση τις δοξασίες τους δεν μπορεί να διοικηθεί μία κοινωνία χωρίς ένα Σοφό Φαραωνικό Ιερατείο…


Αλλοίμονο όμως γι' αυτούς και για μας.


Το μόνο που μπορούν να σχεδιάσουν όπως και οι συνάδελφοι τους τότε την περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι μία ακόμη παρατεταμένη και πολύ σκληρή περίοδος Ισχνών Αγελάδων…


του καθηγητή Παναγιώτη Ευαγγελόπουλου (Τμήμα Οικονομικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: