Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τα πολιτικά, συχνά άκουγα τη φράση, «η μεσαία τάξη είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας». Στην πραγματικότητα ομως, σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τη μεσαία ταξη, των απλών λαϊκών ανθρώπων, που συνεχώς απαξιώνεται και σηκώνει τα βάρη όλοκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Μπορεί λόγω της απομύζησης να μην αποτελεί πια το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, αλλά αναμφισβήτητα παραμένει ισχυρη μεταβλητή στις πολιτικές εξελίξεις.
Ασχέτως παντως με το πως ορίζει ο καθένας μας την μεσαία τάξη, ιστορικά τα μεσαία στρώματα καλύπτονταν ιδεολογικά είτε από τον λεγόμενο κεντρώο χώρο, είτε συχνά παρέμεναν πολιτικά άστεγα. Είναι γνωστό ότι ο κεντρώος χώρος στην σύγχρονη πολιτική, συνήθως συνδυάζει ιδεολογικά στοιχεία κι από την αριστερά κι από την δεξιά, δηλαδή ιδέες που έχουν ως αφετηρία τους την φιλελεύθερη σκέψη.
Οι πολιτικά άστεγοι του μεσσαιου χώρου αποτελούν την μερίδα του λεοντος και ουσιαστικά αυτός είναι κι ενας λόγος της δημοφιλίας τους. Αριστεροί και δεξιοί φλερτάρουν με τον «άστεγο» μεσαίο χώρο για να αποσπάσουν τους πολυπόθητους ψήφους και συνήθως σπαταλιούνται σε ανουσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις έχοντας πάντα στο μυαλό τους ένα πράγμα.
Η Αριστερά για να πλησιάσει τους ψηφοφορους του μεσαίου χώρου, φοράει το μανδύα της κεντροαριστεράς, μιας «light» έκδοσης των φιλελεύθερων ιδεών που αντιλαμβάνεται ως προϋπόθεση τον παρεμβατικό ρολο του κράτους σε κοινωνικά ζητήματα. Η συνηθης τακτική της Αριστεράς όπως ξέρει να κάνει καλα είναι να πουλάει λαϊκισμό και καταστροφολογία. Κατηγορεί τους άλλους και λέει όμορφα λόγια, αλλά ουσιαστικά ανεφάρμοστα που απλά αρέσουν στον κόσμο να τα ακούει.
Η Δεξιά από την άλλη ντύνεται με τη λεοντή της κεντροδεξιάς, μιας φοβικής ελληνικής κεντροδεξιάς τύποις φιλελεύθερης που φοβάται να αποβάλλει τα σοσιαλιστικά της βαρίδια. Επίσης, μεγάλο μερος της Δεξιάς παράμενει αποκομμένο και συνηθως συναθροίζεται με μια κατηγορία «φίλων της ελευθερίας» που ταυτίζεται με μια πολιτική αριστοκρατία ελιτιστών που αγνοεί την πραγματική οικονομία, τα αληθινά προβλήματα της μεσαίας τάξης και ταυτόχρονα αφήνει χώρο σε μια μασκαρεμένη Αριστερά.
Κατά συνέπεια, η ανεπάρκεια πολιτικών χώρων να καλύψουν ιδεολογικά τους κεντρώους, συχνά οδηγεί ψηφοφορους του μεσαίου χώρου να φλερτάρουν με ρητορικές ολοκληρωτισμού. Και επι της ουσίας η εξήγηση του φαινομένου είναι εύκολη αν δούμε ποιο ακριβώς είναι το αμαγαλμα λαϊκισμού και ελιτισμού.
Να αντιληφθούμε ότι λαϊκισμός και ελιτισμός είναι καταστροφικά εργαλεία σε χέρια πολιτικών που αποπροσανατολίζουν, οδηγούν στην πόλωση, τον εθνικό διχασμό και φθείρουν πολιτικά και οικονομικά αναλφάβητους ψηφοφόρους. Κι ένας ψηφοφόρος δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος απέναντι στον δημοκρατικό του ρόλο αν αγνοεί βασικές πολιτικές και οικονομικές έννοιες.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε, «όταν είσαι γνήσια λαϊκός, απεχθάνεσαι τον λαϊκισμό και όταν είσαι υπεύθυνος δημοκράτης, πολεμάς τον ελιτισμό».
Υπάρχει λοιπόν επιβεβλημένη ανάγκη ο μεσαίος χώρος, άνθρωποι απλοί λαϊκοί που σηκώνουν στην πλάτη τους το μεγαλύτερο βάρος της οικονομίας μας να βρουν πολιτική στέγη. Χρειάζεται λοιπόν να υπάρχει ο χώρος εκείνος που ξεπερνάει τις αγκυλώσεις του και προσαρμόζεται σαν ζωντανός οργανισμός στα αυτοάνοσα νοσήματα. Χρειάζεται να υπάρχει ο χώρος εκείνος που έχει αφετηρία σκεψης του την Λογική, την πίστη στους Θεσμούς και την γνήσια αγάπη του στην Ελευθερία. Ένας πολιτικός χώρος βαθιά δημοκρατικός που μάχεται τη μισαλλοδοξία με επιχειρήματα και πειθώ. Ένας χώρος που θέλει τις μεταρρυθμίσεις και επιδιώκει τις αλλαγές.
Επιπλέον σήμερα, η Αριστερά ας αφήσει το αντιδεξιό αφήγημα και η συντηρητική δεξιά ας αντιληφθεί την αξία της φιλελεύθερης σκέψης και την σπουδαιότητα της με βαση τα σημερινά δεδομένα, όπως και το γεγονος πως δεν υπάρχουν περιθώρια για ιδεολογικους πολεμους.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει, «ξεκίνησα φιλελεύθερος και τερματίζω φιλελεύθερος» κι όσοι αντιλαμβάνονται την ουσία των εξελίξεων σίγουρα αντιλαμβάνονται πως η προτεραιότητα στην ουσία της έννοιας της ελευθερίας - όχι απλά προς χάριν συζήτησης - είναι μονόδρομος για την μάχη ενάντια στον λαϊκισμό, την μισαλοδοξια και τον ελιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου